لزوم پذیرش اختلاف اقوام، ملل و زبان‌ها
اختلاف انسان‌ها از نظر زبان، ملیت و غیره نباید مانع گفت و گو شود . قرآن کریم به صراحت قبایل و گروهها را پذیرفته است و اختلاف بین رنگ‌ها و زبان‌ها را از آیات الهى مىشمارد:
«أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ »9؛ اى مردم! ما شما را از مرد و زنى آفریدیم، و شما را ملت ملت و قبیله قبیله گردانیدیم تا با یکدیگر شناسایى متقابل حاصل کنید.
«آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَأَلْوَانِکُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّلْعَالِمِینَ»10؛ و از نشانههاى او آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف زبان‌هاى شما و رنگ‌هاى شماست. قطعا در این(امر) براى دانشوران نشانههایى است.
گوناگونى انسان‌ها از نظر رنگ، نژاد، ملیت و زبان، تفاوتى در انسانیت انسان پدید نمىآورد. بسیارى از اختلاف‌ها و جنگ‌ها ناشى از این امر است که گروهى خود را از نظر نژاد و ملیت، برتر از دیگران مىدانند. همین امر باعث بروز جنگ جهانى دوم، از سوى نازی‌هاى آلمان شد. آنان خواهان برترى و تسلط بر سایر نژادها و ملل بودند. طبیعى است در چنین حالتى، جایى براى گفت و گو و شناخت حقایق باقى نمىماند؛ در حالى که قرآن کریم گوناگونى انسان‌ها از نظر نژاد، ملیت و ... را وسیلهاى براى شناخت یکدیگر مىداند.
بنابراین، شناخت ملت‌ها جز از راه گفت و گو و تبادل نظر و در سطح بالاتر، گفتمان
امکان ندارد. آیات دیگر قرآن که بر سیر و حضور در بین سایر اقوام و ملل تاکید دارد
نیز ناظر بر همین تعریف و شناخت است. دستورات اسلامى مبتنى بر اخذ حکمت و دانش، حتى
از زبان بیگانگان جز از طریق ایجاد رابطه و برقرارى ارتباط و مفاهمه، امکانپذیر نیست
.
