قرآن می فرماید به مسلمانان نیز سلام بدهد و فرمود: "فاصفح عنهم و قل سلام فسوف یعلمون"
البته تحیت به کلمه"سلام"بطوری که از تاریخ و اشعار و سایر آثار جاهلیت بر می آید، در بین عرب جاهلیت معمول بوده، در کتاب"لسان العرب"آمده: که عرب جاهلیت چند جورتحیت داشتند، گاهی در برخورد با یکدیگر می گفتند: "انعم صباحا"، گاهی می گفتند:
"ابیت اللعن"و یا می گفتند: "سلام علیکم"، و کانه کلمه سوم علامت مسالمت است
امت ها و اقوام با همه اختلافی
که از حیث تمدن و توحش تقدم و تاخر دارند در این جهت اختلافی ندارند که هر یک در مجتمع
خود تحیتی دارند، که هنگام برخورد با یکدیگر آن درود و تحیت را در بین خود رد و بدل
می کنند، حال یا آن تحیت عبارت است از اشاره به سر ویا دست و یا برداشتن کلاه و یا
چیز دیگر، که البته اختلاف عوامل در این اختلاف بی تاثیرنیست.
و اما اگر خواننده عزیز، در این
تحیت ها که در بین امت ها به اشکال مختلف دائر است دقت کند، خواهد دید که همه آنها
به نوعی خضوع و خواری و تذلل اشاره دارد، تذللی که زیر دست در برابر ما فوق خود و مطیع
در برابر مطاعش و برده در برابر مولایش، اظهار می داردو سخن کوتاه اینکه تحیت کاشف
از یک رسم طاغوتی و استکبار است که همواره در بین امت ها در دوره های توحش و غیر آن
رائج بوده، هر چند که در هر دوره و در هر نقطه و در هرامتی شکلی بخصوص داشته، و به
همین جهت است که هر جا تحیتی مشاهده می کنیم که تحیت از طرف مطیع و زیر دست و وضیع
شروع و به مطاع و ما فوق و شریف ختم می شود
در صورت تداوم بی احترامی به دیگران که عدم حفظ حرمت و حریم
خود است علائم مریضی روانی ظاهر میشود و این خود نشانه لزوم مداخله فردی متخصص برای
رفع مشکل است آنچه اصول اولیه اخلاقی ( بخصوص اخلاق اسلامی ) و اجتماعی می طلبدحفظ
حریم ارتباطی خود با دیگران است ما اجازه نداریم با کسی که چند دقیقه پیش از آشنایی
با او نمی گذرد رابطه صمیمانه و دوستانه برقرار کنیم، اعتماد کورکورانه نتیجه ای جز
شکست و ضرر ندارد بایستی در ارتباطات اجتماعی بدون دقت و موشکافی در امور دیگران، ظاهر
و رفتار نزدیکان، همسایگان، همکاران و حتی رئیس و بالا دست و امر ده، رابطه ای صلح
آمیز، آرام و بدون تنش و اضطراب و رنج دیده گی فراهم کنیم.
مطابق نظر روانشناسان " من " واقعی هر انسانی
مرکز توجه و تمرکز است یعنی شما با هر نام و مقام وجه و شکل ظاهری و نوع شغل و درجه
عملی که باشید، نمی توانید ظاهر امر را معیار قرار دهید. یعنی نمی توان خوش لباس بودن
خوش تیپ بودن، خوش سخن بودن و غیره را تنها دلیل موجه احترام بین افراد دانست هر که
چنین کند به اصول رفتار اجتماعی و انسانی و اخلاقی پی نبرده است همانگونه که مجاز نیستیم
فرد ژنده پوش، فقیر و با ظاهر نا خوشایند ( بنظر ما ) که لباس و هیکل و قد و قواره
شاید دلخواه ما را ندارد به تحقیر بنگریم، از این رو ممکن است سئوال شود که پس معیار
اینکه چه کسی شایسته احترام است و چه کسی نیست، چه میباشد؟ بنظر ما معیار احترام، انسان
بودن افراد است. اگر قبول کنیم که هر که انسان است گل سر سبز خلقت است و خداوند او
را خلیفه خود در زمین قرار داده است می توانیم ارزشمندی دیگران پی ببریم.
لازم است قبل از هر چیز بهداشت روانی را تعریف نماییم بهداشت
روانی در مفهوم عام خود یعنی سلامت فکر و تعادل روانی و دارا بودن خصوصیات مثبت روانی
و راههای دست یابی به سلامت فکر و روح که برای تعالی و تکامل فردی و اجتماعی انسانها
با پرداختن به آن روشن می شود البته در مفهوم تخصصی خود، رشته ای از بهداشت است که
افراد تحصیلکرده و دارای مهارت و تجربیات خاص به نحوه آموزش آن به مردم اقدام می کنند
اصول بهداشت روانی مطابق تحقیقات موجود به شکل زیر بیان می شود:
اختلاف نظر چه
در جامعه و چه در مدرسه در بین گروه‌هایی
مثل دانش آموزان یکی از عوامل مهم تغییرات اجتماعی گروهی و فردی محسوب میشود و یک
امر مورد نیاز در جامعه و مدرسه به شمار می‌آید. زیرا نمی‌توان گفت همه دانش
آموزان یک مدرسه یک شکل و با یک طرز فکر هستند و یک خط فکری را دنبال می‌کنند و عقاید و نظرات مشترکی
دارند. وجود اختلاف نظر و تفاوت افکار و
طرز فکر در یک مدرسه یک امر طبیعی است
رییس جمهور با طرح این سوال که آیا جوانانی که از مدارس ما فارغ‌التحصیل می‌شوند افرادی مسئول، ماهر، خلاق و علاقمند به کار و تلاش در نتیجه آموزش‌های ارایه شده به آنان در مدرسه هستند یا جوانانی که مقداری مطلب حفظ کرده اند که در اثر گذر زمان از یاد خواهند رفت، خواهش من و آنچه به عنوان سوال مهر امسال طرح خواهم کرد، این است که محیط مدارس و محیط آموزش را محیط تحمل نظرات و اندیشه‌های مختلف و متفاوت قرار دهیم، تا جوانانی تربیت کنیم که بهتر و بیشتر در خدمت تعالی کشور باشند.
